Aller laatste week in Calinan

Nou onze aller aller laatste week in Calinan..
Zo gek, nu zitten Deborah en ik met z'n tweetjes in het huisje en maandag ochtend vertrekken we naar Manila om vervolgens door te reizen naar Banaue.

Maar goed onze laatste week stage was vooral onze laatste dag erg heftig. Maar ik zal beginnen bij maandag.
Maandag zijn we naar Davao gegaan om ons visum te verlegen. Wat een gedoe, al die Filipijnse mensen die daar werken willen allemaal iets anders van je en ondertussen overleggen ze niet haha..
Maar het is gelukt en we kunnen hier nog een lekkere tijd blijven!

Dinsdag hadden we een hele rustige/saaie dag op stage.
Woensdag waren we vrij ivm een feestdag. Dus nog even gewerkt aan de opdrachten en alles is gelukkig af!

Nou daar komt het donderdag! Onze laatste stage dag en gelijk de aller heftigste van alle dagen die we hier zijn geweest.
'S ochtends mochten we mee kijken bij een mega grote diabetes wond die werd schoongemaakt en open gehaald. Het was ongeveer zo groot al een vuist en dat onder op je voet.
Heel vreemd en ook beetje vies om te zien maar wel heel interessant.
Nou 's middags was het gekkenhuis..
We kwamen terug van onze lunch pauze en het was al redelijk druk op de ER. Er was een vrouw met denque overgebracht uit een ander ziekenhuis uit Calinan. Ze zag er heel erg ziek uit en kreeg veel zuurstof.
Op eens werd er een vrouw binnen gedragen in iemands armen en op bed gelegd. Waarschijnlijk had Mw. een hartstilstand en er werd onmiddellijk gehandeld.
Ze begonnen met reanimeren terwijl ze maar met z'n 2e waren. Er kwamen vrijwel direct hulp van alle kanten van de artsen en andere verpleegkundige van andere afdelingen.
Zo stond er op eens 7 man om dat bed heen.
De arts probeerde een tube in te brengen wat erg moeilijk ging.
Er was steeds iemand aan het reanimeren. Een andere verpleegkundige probeerde een infuus te prikken.
Het was een groot gekkenhuis en iedereen was met die vrouw bezig.
Tot dat de Mw. die nog op de brancard lag ook weg zakte. Zonder dat iemand het door had, haar man deed niks en zei ook niks.
Na een minuut ofzo had een van de verpleegkundige door. En voor we het wisten waren ze met 2 reanimaties tegelijkertijd bezig. 
Wij stonden natuurlijk in complete shock. Ook om het feit dat de verpleegkundige echt slecht kunnen reanimeren, ze staan niet goed boven de persoon en houden totaal geen ritme.

Maar goed dus 2 mensen tegelijkertijd.
Beide hadden nu inmiddels allebei een tube. En werden beademd. Bij Mw. 1 kwam er allemaal bruin spul uit de longen en daar begonnen ze met uitzuigen.
Bij Mw. 2 waren ze aan het reanimeren en beademen.
Ze zijn een AED gaan halen, wat al een heel gedoe was. Kennelijk werkte de eerste die ze hadden niet. Dus moesten ze een oude ergens vandaag gaan halen.. Toen zaten ze nog even te klungelen met het stopcontact want de stekker paste er niet in..
Nouja uit eidelijk allemaal gelukt. En zijn ze bij Mw. 2 begonnen. Ze heeft 3x een shock gekregen maar het hielp niks.

Ondertussen waren ze al meer als een half uur aan het reanimeren bij Mw. 1 en konden ze niks meer betekenden voor haar.
Bij Mw. 2 waren ze nog steeds bezig met reanimeren en beademen. Haar man zat maar in de hoek toe te kijken hoe ze met man en macht bij haar bezig waren.
Maar ook bij deze Mw waren ze al meer als een half uur bezig zonder enig resultaat.
Toen de arts de man ging informeren dat ze Mw niet meer konden redden werd de reanimatie gestart en kreeg ze alleen nog beademing. 
Het was zo zielig om te zien hoe die man zo z'n best deed om zich zelf groot te houden.

Nou dus 2 mensen overleden binnen 1 uur. Zo heftig om dit mee te maken. We hebben 's middags echt een tijdje in een soort van shock gezeten om alles te verwerken. Het was echt een zware stage dag om mee te maken. Heel interessant om te zien hoe ze hier handelen en zo hun best doen met de middelen die ze hebben.

Onze stage zit er op en we hebben nu officieel zomervakantie.
Vrijdag tot en met zaterdag zijn we met Amor, Oliver en Herjune 3 verpleegkundige van het ziekenhuis weg geweest naar talikud als een soort van afscheid. We hebben een hele leuke en gezellige dag gehad.

Het is zo gek om hier afscheid te nemen van iedereen. Het voelt echt als thuis en nu gaan we weg. Maar gelukkig hebben we nog een tijdje om van dit prachtige land te gaan genieten. Ik heb er echt super veel zin in om te gaan reizen!